Sojusz trzech cesarzy.

Dlaczego Niemcy ogłosiły w 1875 roku alarm wojenny?
Jak istotne dla XIX-wiecznych mocarstw były sprawy wschodnie?
Kto zyskał, a kto stracił na kongresie berlińskim w 1878 roku?

Druga część znakomitej trylogii prof. Henryka Wereszyckiego przedstawia historię dyplomacji europejskiej w latach 70. XIX wieku. Autor opisuje okoliczności prowadzące do zawarcia układów między monarchami: Wilhelmem I, Franciszkiem Józefem I i Aleksandrem II w 1873 roku oraz kwestie sporne, zagrażające trwałości tego sojuszu. Prezentuje sukcesy i porażki dyplomatycznej gry Ottona Bismarcka, próby zmontowania przez niego koalicji antywatykańskiej i antyfrancuskiej oraz szerzenie polityki Kulturkampf.

Autor kładzie nacisk na złożony problem Bałkanów, który zachwiał trójcesarskim porozumieniem – powstania w Bośni i Hercegowinie, wojnę rosyjsko-turecką 1878 roku, udział dyplomacji brytyjskiej w tym konflikcie, a także ustalenia Kongresu Berlińskiego. Osobno omawia znaczenie sprawy polskiej w tym okresie.